Co to jest angiografia?

Co to jest angiografia?

Historia metody obrazowania angiograficznego sięga 400 roku p.n.e. W ostatnich latach, wraz z rozwojem nauki i techniki, nastąpił znaczący rozwój metod obrazowania medycznego. Angiografia, jedna z metod obrazowania, służy do szczegółowego zbadania budowy anatomicznej i cech układu naczyniowego, w tym komór serca. Choć początkowo angiografię stosowano wyłącznie do diagnozowania chorób, obecnie angiografia stanowi ważną część leczenia interwencyjnego. Jeśli chodzi o angiografię, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest badanie naczyń zasilających serce. Jednak angiografia dosłownie oznacza obrazowanie naczyń. Innymi słowy, angiografia to metoda obrazowania, która pozwala na szczegółowe badanie naczyń połączonych z narządami, takimi jak mózg, serce i wątroba. Z tego powodu w literaturze medycznej w nazewnictwie angiografii używa się nazwy badanego narządu. Na przykład; Procedura angiografii, która bada chorobę niedokrwienną serca, która zasila serce, nazywa się angiografią wieńcową, badanie angiograficzne, które bada naczynia mózgowe, nazywa się angiografią mózgową, a procedura angiografii badająca naczynia nerkowe nazywa się angiografią nerkową.

Dlaczego wykonuje się angiografię?

Angiografia to metoda obrazowania, która pomaga wykryć choroby we wczesnym stadium i ratuje życie. Dlaczego więc wykonuje się angiografię? Angiografia to procedura wykonywana w celu sprawdzenia, czy w naczyniach nie występuje blokada. Podczas angiografii można łatwo wykryć tętniaki, rozszerzenie lub zwężenie oraz balony w naczyniach. Ponadto w niektórych przypadkach nowotworów może dojść do niedrożności lub przemieszczenia naczyń w wyniku ucisku guzów na naczynia. W przypadku chorób takich jak zawał serca i udar wykrycie naczynia powodującego kryzys jest bardzo ważne dla wczesnej interwencji. W takich przypadkach angiografia ujawnia zablokowaną żyłę i rozpoczyna leczenie. Angiografia to nie tylko procedura stosowana w diagnostyce chorób. W niektórych przypadkach stosuje się również interwencyjne metody leczenia, takie jak wprowadzenie stentów do zablokowanych naczyń, za pomocą angiografii.

Jak wykonuje się angiografię?

Nie jest łatwo uwidocznić naczynia każdą metodą obrazowania radiologicznego. W metodzie angiograficznej podanie środka kontrastowego do żył pozwala na ich uwidocznienie. Przed zabiegiem angiografii lekarz specjalista, który będzie wykonywał zabieg, przekaże pacjentowi pewne zalecenia. Dzień przed zabiegiem pacjent bierze kąpiel. Podczas zabiegu angiografii wprowadza się go najczęściej od strony nadgarstka i pachwiny. Aby zabieg mógł zostać wykonany w sposób bardziej sterylny, pacjent przed zabiegiem musi oczyścić włosy w okolicy pachwiny. Jeżeli pacjent nie jest w stanie samodzielnie dokonać tych przygotowań, może zwrócić się o pomoc do bliskiej osoby lub personelu placówki zdrowotnej. Podczas zabiegu pacjent musi być głodny. Z tego powodu, jeśli to możliwe, nie zaleca się pacjentowi jedzenia i picia czegokolwiek po godzinie 24:00 w nocy. Pacjent powinien przed operacją poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, szczególnie tych mających działanie rozrzedzające krew.

Jak więc wykonuje się angiografię? Podczas zabiegu angiografii na ogół nie stosuje się znieczulenia; obszar dłoni lub pachwiny, do którego zostanie wprowadzone ciało, jest znieczulany i dezynfekowany. Następnie wprowadza się kaniulę do tętnicy z dowolnego miejsca, do którego ma zostać wprowadzone, i otwiera się wejście. Do otwartego wejścia wprowadza się cewnik w kształcie rurki. Postęp cewnika w organizmie jest monitorowany na monitorze przez zespół wykonujący zabieg. Następnie przez cewnik do ciała wprowadzany jest kontrast, który umożliwia uwidocznienie żył. Ilość użytego środka kontrastowego różni się w zależności od wieku, masy ciała, płci i dolegliwości związanych z chorobą pacjenta. Materiał kontrastowy przesyłany podczas koronarografii dociera do serca, gdy serce pracuje. Zdjęcia żył pobierane są za pomocą promieni rentgenowskich i przesyłane do komputera. Przesłane obrazy zgłasza lekarz specjalista.

Jak długo trwa angiografia?

Angiografia jest skuteczną metodą stosowaną w diagnostyce wielu chorób. Niektórzy pacjenci uważają, że angiografia to długa i trudna procedura. Jak długo trwa angiografia? Zabieg angiografii trwa około 20-60 minut. Okres ten może się różnić w zależności od wieku, masy ciała pacjenta i naczyń, które mają być zbadane. Angiografia nie jest zabiegiem bolesnym. Z tego powodu pacjenci zwykle nie odczuwają w tym okresie żadnego bólu. Jednakże po angiografii nie zaleca się wstawania z łóżka ani poruszania miejscem wykonywania zabiegu przez 6-8 godzin ze względu na ryzyko krwawienia.

O czym należy pamiętać po angiografii?

Przed zabiegiem lekarz, który będzie wykonywał zabieg, prosi pacjenta o zabranie ze sobą wody. Najważniejszym powodem jest minimalizacja ryzyka uszkodzenia nerek przez środek kontrastowy stosowany w zabiegu. Jeśli pacjent nie ma problemów zdrowotnych uniemożliwiających picie dużych ilości wody, zaleca się wypicie około 2 litrów płynów w ciągu 2 godzin po zabiegu. Po przybyciu pacjenta na salę po zabiegu lekarz przeprowadzający operację usuwa cewnik. Jednak po usunięciu cewnika w okolicę wykonywania zabiegu, zwłaszcza w przypadku angiografii wykonywanej w pachwinie, umieszcza się worek z piaskiem. Ułożony worek z piaskiem należy przechowywać przez około 6 godzin i nie należy go usuwać. Jednocześnie, ponieważ poruszanie nogą może powodować krwawienie, pacjent nie powinien w tym okresie wstawać do toalety i powinien zwrócić się o pomoc do otaczających go osób. Nagłe ruchy, takie jak kaszel, mogą powodować krwawienie, dlatego w przypadku nagłego odruchu należy zastosować ucisk dłonią leczonego obszaru. Po zabiegu angiografii w leczonym obszarze rzadko mogą wystąpić stany takie jak obrzęk i obrzęk. Po wyjściu ze szpitala pacjent może kontynuować codzienne życie. Po angiografii rzadko może wystąpić ból, obrzęk i obrzęk w leczonym obszarze. W takim przypadku należy bez straty czasu skonsultować się z lekarzem.

Ryzyko angiografii i możliwe powikłania

W przypadku wykonania badania przez fachowy i doświadczony zespół w dziedzinie angiografii, prawdopodobieństwo powikłań związanych z angiografią jest prawie zerowe. Jednakże, jak w przypadku każdej procedury, po angiografii może wystąpić pewne ryzyko i powikłania. Możliwe zagrożenia związane z angiografią można wymienić w następujący sposób:

• Szczególnie po zabiegach wykonywanych w pachwinie, ruchy pacjenta lub niewystarczający ucisk na okolicę zabiegową mogą powodować ryzyko krwawienia. W takim przypadku na nodze pacjenta może pojawić się rozległe zasinienie.
• Jeśli pacjent jest uczulony na zastosowany środek kontrastowy, mogą wystąpić łagodne reakcje alergiczne, takie jak swędzenie i zaczerwienienie.
• W leczonym obszarze może być odczuwalne pieczenie i ciepło.
• W wyniku długotrwałego głodzenia mogą wystąpić nudności i zawroty głowy.
• Czynność nerek pacjenta może ulec pogorszeniu. Taka sytuacja jest zazwyczaj tymczasowa. Jednak rzadko może wystąpić poważne uszkodzenie nerek. W takim przypadku pacjent wymaga pilnej interwencji.
• W miejscu wprowadzenia kaniuli może wystąpić ból, obrzęk i zaczerwienienie. Ponieważ taka sytuacja jest zwykle oznaką infekcji, należy niezwłocznie skonsultować się z najbliższą placówką służby zdrowia.
• Zabieg angiografii, który nie zostanie wykonany przez specjalistyczny zespół, może spowodować uszkodzenie wprowadzanej żyły.
• Podczas zabiegu istnieje ryzyko zawału serca i udaru mózgu. Nie ma jednak wystarczających dowodów, aby stwierdzić, że schorzenie to jest bezpośrednio związane z angiografią. Zablokowana tętnica pacjenta może powodować ryzyko zawału serca i udaru mózgu w trakcie zabiegu.

Angiografia jest ważną, ratującą życie metodą obrazowania, wykonywaną przez ekspertów. Dzięki angiografii wiele ważnych chorób, takich jak zawał serca, udar mózgu, niewydolność nerek i choroby wątroby, można wykryć i leczyć we wczesnym stadium. Nie zapomnij skontaktować się z najbliższą placówką służby zdrowia, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat angiografii. Życzymy zdrowych dni.